Kuyruklu Yıldız

Kuyruklu yıldızlar “kirli kartopu” ya da “buzlu çamur    
topu” olarak anılırlar. Buz (su ve donmuş gazlar) ve (bir nedenle güneş
sisteminin oluşumu sırasında gezegenlerde yoğunlaşamamış) kozmik toz
karışımından oluşurlar.

Güneş sisteminin diğer küçük cisimlerinin aksine, kuyrukluyıldızlar antik
çağlardan beri bilinmektedir. Çin kayıtlarına göre Halley kuyrukluyıldızı MÖ
240 yılından beri tanınmaktadır.

1995 yılı itibariyle 1024 kuyrukluyıldız kataloglanmış ve yörüngeleri
(kabaca da olsa) hesaplanmıştır. Bunlardan 184’ü periyodik kuyruklu yıldızdır
(yörünge dönemleri 200 seneden azdır.) Mutlaka bunların dışında kalan pek çoğu
da periyodik kuyrukluyıldızdır, ancak yörüngeleri yeterli hassasiyetle
tanımlanamadığından kesinleştirmek mümkün olmamaktadır.

saman yolunda 1 tane kuyruklu yıldız vardır. Onlar ateşli atomlardır. Belirli
bölümleri ayırt edilebilir hale gelir:

1. Nüve : Nispeten katı
   ve kararlı olan çekirdek, su buzu ve diğer donmuş gazlar ve az miktarda
   kozmik toz ve diğer katı cisimlerden oluşmuştur.
2. Koma : Çekirdekten
   buharlaşan su, karbondioksit ve diğer nötr gazların yoğun bir bulutudur.
   Nüveyi çevreleyen ışık topu şeklinde görülür.
3. Hidrojen bulutu :
   Çok büyük (milyonlarca km) ancak son derece seyrek bir nötr hidrojen
   zarfı.
4. Toz kuyruk : 10
   milyon km’yi aşan uzunlukta, çekirdekten kaçan gazlarla taşınan
   mikroskopik toz partiküllerinden oluşmuş duman. Kuyrukluyıldızın, çıplak
   gözle görülebilen en belirgin özelliğini teşkil eder.
5. İyon kuyruk : Kuyrukluyıldızın,
   yüzlerce milyon km’ye varan uzunlukta, güneş rüzgârıyla reaksiyon sonucu
   iyonize olmuş gazlardan oluşan plazma kuyruğudur.

Kuyrukluyıldızlar güneşe yeterince yakın olmadıkça görülmezler. Bazılarının
yörüngesi güneş sisteminin bir hayli dışına taşar, bunlar bir kez görüldükten
sonra binlerce yıl boyunca geri dönmezler. Sadece kısa ve orta periyotlu
kuyruklu yıldızların (Halley kuyrukluyıldızı gibi) yörüngelerinin en azından
önemli bir bölümü güneş sistemi içinde kalır.

Kuyrukluyıldızlar, güneş yakınından yüzlerce geçiş sonunda (yaklaşık 500
geçiş sonunda), buz ve gazlarının tamamına yakınını yitirerek asteroidlere
benzer bir görünüm kazanırlar (muhtemelen dünyaya yakın asteroidlerin bazıları
ölü kuyrukluyıldızlardır.) Yörüngeleri güneşe yaklaşan kuyrukluyıldızların,
güneş ya da gezegenlerle çarpışma, ya da oldukça yakın bir geçişle (özellikle Jüpiter’e
yakın geçerlerse), güneş sistemi dışına atılmaları olasılığı vardır.

Kuyrukluyıldızlar içinde en ünlüsü Halley
kuyrukluyıldızıdır. Yakın geçmişte görülen kuyrukluyıldızlar, 1994 yazında Jüpiter’e
çarpan SL 9 (Shoemaker-Levy) ve 1997 yılında çıplak gözle
gözlemlenen Hale-Bopp ve 2002 yılında görülen İkeya seki kuyruklu yıldızıdır